Zie je die twinkeling in mn ogen? Die gun ik echt elke vrouw. Ook als het anders loopt dan je had verwacht.
Diepe, diepe buiging voor jou
Misschien is de twinkeling er niet of niet direct. Moet je eerst bijkomen van hoe intens het was en vanuit je beval-bubbel weer landen op deze aarde.
Maar ik hoop dat je zelf de twinkeling voelt als je praat over jullie geboorte avontuur. Dat je de trots kunt voelen over wat voor geweldige prestatie je hebt neergezet. Ongeacht hoe je geboorte hebt gegeven. Jij hebt een kind op de wereld gezet en dat verdient een diepe, diepe buiging.
Ik wil zo graag dat de angst voor bevallen verdwijnt
De geboorte van Jip was ongelofelijk mooi en oer-krachtig. Ik deel het met jullie, omdat ik zo graag wil dat de angst voor bevallen verdwijnt. Laten we elkaar als vrouwen steunen en inspireren met mooie bevallingsverhalen die kracht en vertrouwen geven.
Ik neem jullie mee naar de dag dat hij geboren is:
‘Als ik opsta voel ik me wat misselijk, maar dat voel ik me vaker en ik schenk er verder geen aandacht aan.
Op een heerlijke rustige, warme plek doe ik nog wat visualisatie- en affirmatie oefeningen. Ik heb zoveel in mn hoofd gezeten de afgelopen dagen dat ik voel dat het goed is om te verbinden. Met mijzelf, maar vooral ook met Jip.
Ter plekke ontstaat het idee om een bevallings altaartje te maken (zie eerdere post). Ik vind het heerlijk om zo bewust iets moois te maken wat me nu, maar ook straks tijdens de bevalling inspiratie en kracht zal geven.
Aan het einde van de middag breng ik nog wat pakketjes weg. Bij het in- en uitstappen van de auto voelt mn buik zwaar. Ik voel ook dat ik harde buiken heb. Deze heb ik best wel regelmatig gehad tijdens de zwangerschap.
Ik besluit om nog even te tanken en als ik weg rijd van het tankstation naar huis valt het me op dat er een regelmaat in mijn harde buiken lijkt te zitten. Ik laat het maar gebeuren.
Onderweg zie ik overal lichtjes en kerstbomen. Wat is dit toch een bijzondere en warme tijd om een kindje te mogen verwelkomen.
Als ik thuis kom hang ik nog snel wat lichtjes op in de slaapkamer om ook daar straks een beetje de kerst sfeer te voelen.
Het eten is klaar, maar ik krijg maar een paar happen naar binnen. Mijn buik voelt zeurderig aan en een krampachtig gevoel trekt er doorheen. Voor het eerst heb ik het gevoel dat dit nog wel eens het begin van de bevalling zou kunnen zijn. Even later verlies ik mijn slijmprop en wordt mijn vermoeden bevestigd.
Intuitie
Ik breng de verloskundige en de kraamverzorgende op de hoogte via de app, zodat ze voorbereid zijn. Maar ik heb nog geen behoefte aan een check. Ik kan me goed overgeven aan wat er is en laat het gebeuren.
Terwijl ik ontspannen op de bank zit voel ik mijn benen warm en nat worden: mijn vliezen zijn gebroken. Ik loop naar de badkamer en voel dat de weeën sneller en krachtiger komen en ik voel (en dat had ik al meerdere keren gevoeld tijdens de zwangerschap) dat dit nog wel eens heel snel zou kunnen gaan. Ik bel zelf de verloskundige en vertel wat ik ervaar. Zij geeft aan dat het waarschijnlijk niet zo snel zal gaan. Mijn gevoel zegt iets anders, maar dan raak ik weg bij mijn intuïtie en zit ik in mn hoofd. En denk ik dat ik het misschien inderdaad wel gewoon hoop.
Ik voel dat het goed is om onder de warme douche te gaan. Ik heb een krukje en daar vang ik zittend mijn weeën op op. Terwijl het warme water over mijn rug en buik stroomt voel ik hoe de weeën steeds krachtiger en intenser worden qua gevoel.
Mijn lieverd is ondertussen bezig om het beval bad op te zetten en komt tussendoor steeds bij me. Ik zit inmiddels zo in mijn eigen bubbel dat ik het bijna niet merk.
Ik wil graag onder de douche weg, maar mijn intuïtie zegt me dat ik eerst nog moet squatten. Dat doe ik en ik voel gelijk dat de pers weeën op gang komen. Ik voel dat Jip nu diep genoeg in mijn bekken zit.
Op handen en knieën op de douche vloer vang ik de weeën op. Jemig wat is dit een intens gevoel en zo anders dan ontsluitingsweeën. Op een bepaalde manier vind ik het fijn, omdat ik voel hoe enorm wijs mijn lichaam is, omdat ze precies weet wat ze moet doen.
Dit is zo’n druk en het enige wat ik kan doen is me overgeven. Ik laat het gebeuren terwijl mijn man naast me zit en me tussendoor vasthoudt.
Mijn kreunen klinken diep en zwaar, het echte oergeluid. Het helpt me om hierin mee te gaan, het gaat zo vanzelf.
Ik voel met mijn vingers of ik Jip al kan aanraken. Ik voel een hoofdje met natte haartjes. En dat is het eerste fysieke contact wat ik met hem heb. Dat gevoel is niet uit te leggen, zo bijzonder is het. Ik heb zo lang naar jou verlangt lieverd en nu ben je er bijna.
Het warme bad biedt direct verlichting
Het bad is nog lang niet vol, maar de bevalling gaat snel en ik besluit erin te gaan. Ik vang nog een wee op voor het bad en laat dan langzaam mijn benen over de rand glijden en zak in het warme water. Het enige wat ik doe is heel diep zuchten. Wat is dit een ongelofelijke verademing. Het warme water verlicht direct.
Ik geef mijn lichaam de tijd om de persdrang goed op te laten bouwen. Ik duw zelf niet mee en laat echt mijn lichaam het werk doen. Ik weet dat ze dit kan en laat haar leiden. Ik volg.
En dan voel ik dat het hoofdje staat en voor ik het weet houd ik zijn hoofdje in mijn handen. Een hoofdje vol met heel veel donkere haartjes. Ik maak contact met Jip door mijn ene hand op zijn hoofdje te leggen en met de andere hand over mijn buik te wrijven en met hem te praten. We zijn er bijna lieverd.
Bij de volgende wee opnieuw een diepe oer kreun en dan ben je er. Mijn lieve Jip. Ondanks de snelheid is je overgang naar deze wereld zacht. Geboren in warm water in de handen van jouw mama. En dat wenste ik zo voor jou.
Wat ben je mooi, klein en lief. Mijn wereld, mijn alles. Alleen maar liefde.
Omdat de verloskundige er nog niet is checken we zelf wat dingen. Hoe is zijn kleur, zijn ademhaling, enz. Mijn intuïtie zegt dat het goed zit en ik houd zijn kleine lijfje dicht tegen me aan. Ik kan alleen maar naar je kijken.
Ondertussen bellen we opnieuw de verloskundige en vertellen we haar dat Jip al geboren is. 10 minuten later zit ze bij mij aan het bad en is net zo verwonderd als wij. Wij hebben dit gewoon samen met Jip gedaan. Wat een cadeau! Ik had het niet anders gewild.
